Hani Önceliği Kendimize Veriyorduk :)

"İnsanları oldukları gibi kabul etmek" iyi güzel de ya kendimiz? Biz kendimizi olduğumuz gibi kabul edebiliyor muyuz?

Çok üzgünüm, buna cevabım kocaman bir "HAYIR". O kadar direniyoruz ki kendimize. İçimizde yaşadıklarımıza o kadar sırtımızı çeviriyoruz ki. "Aman boşver" diye geçiştirirken, kandırırken kendimizi, o kadar değersiz oluyor ki hissettiklerimiz. Sanki, boşverdiğimizde bir daha hissetmeyecekmişiz gibi. Kendimizi, görmezden, duymazdan, hissetmezden geliyoruz. İşte o zaman, "güçlü insan" oluyoruz. Kendi zayıflığıyla(??!?) yüzleşmekten korkan, o yüzden onu iyice duvarların arkasına saklayan "güçlü insan"!

Gerçek "güç" nedir biliyor musunuz? Gerçek GÜÇ, insanların hissettiklerine sahip çıkmasıdır. Kendi duygularına sahip çıkıp, onları sonuna kadar hissedip, kabul etmesidir.

Siz duygularınızdan kaçmaya çalıştıkça, onlar sizinle birlikte daha da köklenerek büyüyeceklerdir. Aslında, tek yapacağınız, onlara zaman ayırıp, sonuna kadar hissetmektir. O zaman, ne kadar zayıfladıklarını göreceksiniz.

sevgiler :)