Bay Washington...Öğrencilerini Oldukları Gibi Değil, Olması Gerektiği Gibi Gören Bir İdol!

Mevlana demiş ki,

Ne farkeder ki kör için,
Elmas da bir cam da,
Sana bakan gözler kör ise,
Kendini camdan sanma...

Daha önce size Les Brown'dan bahsetmiştim. Kendisi, okulda "öğrenebilen engelli olarak" etiketleniyor ve buna inanıyor, taa ki bir arkadaşını beklemek için Bay Washington'un sınıfına girene kadar. Orada yaşadıkları dialog sonunda Bay Washington ona şunu söylüyor,

"Başkalarının senin hakkındaki düşünceleri senin gerçeğin olmamalı!"

Ve bu sözle, Les Brown'un kendine olan bakış açısı değişiyor, ilerde parlamento üyesi, insan hakları komisyonu başkanlığı, dj'lik, stadyum dolusu insana motivasyon konuşmaları...İnanılmaz bir yükseliş yani.

Les Brown'a tek desteği bu değil tabi: Les Brown, ona hayalinde DJ olmak istediğini söylediğinde, ona şöyle diyor:
"Sen öyle olacakmış gibi çalışmalısın ki karşına bir fırsat çıktığında hazır olasın.."

Başka bir hikayede de Les Brown, iş başvurusundan "hayır" yanıtı alıyor. O zaman ona diyor ki,
"Bazı insanlar o kadar negatiftir ki 'evet' demeden önce defalarca 'hayır' derler." ve birkaç 'hayır' sonrası, patron gerçekten 'evet' diyor, işe başlıyor.

'hayır'ı, nasıl yeniden çerçevelediğini gördünüz mü: 'evet'ten önceki 5. 'hayır', 'evet'ten önceki 4. 'hayır', 'evet'ten önceki 3. 'hayır'...
'hayır' kelimesinin kafamızdaki anlamı nasıl değişiyor birden.

İşte bu adam, bir öğretmenden öte bir kişilik. Onlara "balık tutmayı" felan öğretmiyor, sadece bakış açılarını değiştiriyor, tek yaptığı bu, ama sihirli bir değnek gibi etki ediyor.

Demek ki sihirli değnek aslında bizim içimizde, olaylara bakışımızda saklı.

sevgiler :)