Etkin Dinleme

Bugün, yıllardır bildiğim fakat uygulamadığım bir şeyi denedim: Etkin Dinleme...

Bu sabah kızım, oyuncaklarından birini bulamadı. Ağlamaklı bir şekilde, "onun yerine başka birşeyi kullanırım ben de" gibi laflarla yanıma koştu. Başka bir zaman olsa, hemen üzülür bir çözüm bulmaya, ısrarla yol göstermeye çalışırdım ve genelde ağlamaklı durumu da sinirlenmeye dönüşür ve bu sefer artık ağlamaya başlardı. Bir defasında bu krizlerinin sebebini sorduğumda bana "seni ikna edemediğim için ağlıyorum" demişti. Bu kez de aslında, oyuncağın orda, gözünün önünde olduğunu bildiğim için, hemen "birlikte arayalım mı?" ya da "iyice bi ara, bak ordadır" gibi öneriler aklıma geldi.

Ama birden farkına vardım: Aynı durumla karşı karşıyayız. Haydi etkin dinleyeyim, dedim. Sorun benim sorunum mu? Hayır. Oyuncağını kaybeden, bulamayan, kendince bir çözüm bulan ve üzülen o. Sadece dinledim onu. Olay bir krize dönüşmeden aynı duygusal seviyede kaldı. O şekilde döndü oyuncaklarına ve "Buuuldduuum, çok zor bir yere saklanmış" diye neşeli bir ses geldi ardından :)

İşte, bilmek farklı ama hayatına sokmak, uygulamak çok farklı. Bugün sadece etkin dinlemeyi uyguladım. Kızım, ağlamaklıydı, üzgündü ama onu yeterince arayıp bulamadığına kanaat getirmişti ve bunu sadece bana bildiriyordu. Eskiden, onun bu durumuna "yardım istiyor" varsayımında bulunurdum ve yardım teşebbüslerim olayı bir krize çevirirdi. Şimdi sadece onu dinledim.

Daha çok küçük felan ama sorun onun sorunuydu, çözümü o zaten bulmuştu :)

sevgiler