Ah Belinda!

Hatırlar mısınız? Bir film vardı: "Ah Belinda". Başrollerinde Müjde Ar oynuyordu: Belinda diye bir şampuan reklamı çekiliyor. Müjde Ar da tiyatrocu felan, çok ünlü bir aktrist. Başrolde de o oynuyor, 2 çocuk annesi bir kadın. Tam duşta saçlarını şampuanlıyor, gözlerini kapatıyor duruluyor, gözlerini bir açıyor ki. Ta ta ta taaaammmm. Zamanda bir kırılma olmuş. Reklam filmi gerçeğe dönüşmüş. Kadın çıldırıyor tabi. Set ekibi nerde? Yönetmen nerde? Birdenbire bir kocası ve iki çocuklu, memur hayatı yaşayan hatun oluyor. Meğersem de bankacıymış kendisi. Hiçbir işlemden anlamıyor. Bırakıyor bunları, tiyotrosuna gidiyor. Kimse bunu tanımıyor. Ama bu ezbere biliyorum rolü diyor, rolü oynuyor felan. Varolan o sahte hayatına direniyor da direniyor. Herkes bunu çıldırdı sanıyor, derdini kimseye anlatamıyor vs. Ama en sonunda pes ediyor. Memnun olmasa da kabulleniyor yeni hayatını. Sonrası mı n'oluyor? Heyecan kalmadığı için film bitiyor. Olayın heyecanı dirençte çünkü. Direnme bitince filmin ilginç yanı da bitiyor. Kadın eski hayatına dönüyor.

Niye anlattım bunu? Siz, varolan sizi, varolan hayatınızı reddettikçe, direndikçe ondan kurtulamazsınız. Ne zaman ki direnmeyi bırakırsınız, kendinizle ve hayatınızla barışırsınız, heyecan biter. Kabullenme olduğu anda, sınav süresinin bittiğini düşünün. Sınav kağıdıyla cebelleşmeniz bitmiştir. Artık ne yaptıysanız, kağıdınız okunacak, not alacaksınız. Kafanızdaki sınav stresinin bitmesi, bir rahatlama. İşte ancak o zaman yeniliklere yer açabilirsiniz.

Bir savaşta olmaktansa, bir barışta olmak her zaman daha fazla fırsat sunar size.
sevgiler :)