Ramazan pidesine benim gibi dayanamayan çoktur heralde. Tadı, lezzeti çok güzel, güzel olmasına da doysa bile yedikçe yiyesi geliyor insanın.
Sizi bilmem ama bu tat, bu koku, bu lezzet bana iftar sofralarımızı hatırlatıyor: kalabalık aile, birlik-beraberlik, hoş muhabbetler, neşe, sofrada yok yok olunca bolluk, bereket, en özel yemekler, değerlilik hissi, karşılıksız sevgi...Bu duygularla birleşen baskın ve o an'a özel lezzet...
Ve hatırlıyorum, bundan 5-6 sene önce, hiç hoşlanmadığım bir ortamda, kendimi gergin hissettiğimde ne kadar çok yediğimi.
Ve dün akşam, kuzenimin asker yemeği için yine bir araya geldiğimizde tadına bakmaya bile ihtiyaç duymadığımı...
sevgiler :)
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Etiketler
- anılarım (1)
- anlamlar (1)
- beslenme (1)
- blog hakkında (7)
- duygular (2)
- duygularımız (1)
- haber (2)
- hedefler (16)
- hikaye (1)
- hikayeler (3)
- idoller (8)
- ilişkiler (23)
- karikatür (2)
- kızımın hikayeleri (1)
- kişisel (158)
- kitap (2)
- kitaplar (2)
- kutlama (1)
- Mesnevi (2)
- Mevlana (1)
- oyunlar (4)
- öykü (3)
- özlü sözler (22)
- para (15)
- projem (1)
- resim (1)
- sunum (2)
- şifa (7)
- trafik (1)
- yaşam koçluğu (1)
- yoga (1)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder