Zihnimizi Hayallerimize Göre Programlayalım :)

Haydi, bugün harekete geçelim biraz!

Diyete başlarlarız, zayıflarız, sonra yeniden kilo alırız. Spora başlarız, bir süre hevesle devam ederiz, sonra zor gelir, bırakırız. Bir türlü yapmak istediğimiz bir şeyi alışkanlık haline getiremeyiz.

Niye biliyor musunuz? Çünkü, istiyoruzdur, karar da vermişizdir, tamam, ama zihinsel olarak kendimizi hazırlamamışızdır buna. Bilinçaltıyla desteklenmeyen bir süreç, hatta kösteklenen bir süreç alışkanlık haline gelemez. Malesef böyle.

Bu yüzden bugün, yapmak istediğiniz bir şeyi hayatınızın nasıl bir parçası haline getireceğinizi konuşalım. Örnek, spor yapmak.

Spor yapmayı istemek hafif kalır. Eğer ki gerçekten bunu yapmak istiyorsak, kendimizi buna zorunlu hissetmemiz gerekir.

Öncelikle şu soruya cevap verelim: Spor yapmak sizin için ne ifade ediyor?
Spor yapmak eziyettir, spor yapmak gereksizdir, spor yapmak zordur.
Farzedelim, cevabımız:
-Spor sağlıktır.
-Peki sağlıklı mısınız?
-Evet, çok şükür, bir sorunum yok.
-E, o zaman spor yapmaya gerek var mı?
-Acelesi yok.

Bakın, bir ifade, nasıl da istediğiniz bir şeyi yapmanızı ertelemenizi sağlıyor.

O zaman, 1.kural, ifadelerimize dikkat ediyoruz. Hemen eski ifadelerimizi yenileriyle değiştiyoruz:
Spor keyiflidir, spor gençliktir, spor eğlencelidir, spor aktifliktir....

Spora verdiğimiz anlamı değiştirdiğimiz zaman, spora karşı yaklaşımımızda bir değişiklik olmaya başlayacaktır.

Ama bu yeter mi? Yetmeeezzz. Biz bir tali yol yapmıyoruz. Haydi bakalım! Otoban yapıyoruz!!!

Şimdi bize iki duygu lazım. Eldeki malzemeleri kullanıyoruz:
1. Keyif aldığımız, yapmamıza kimsenin mani olamadığı, mutlaka zaman yaratabildiğimiz bir alışkanlık, bir hobimizi aklımıza getirelim: örn; TV izlemek
2. Düzenli yaptığımız, yapmadığımızda kendimizi rahatsız hissettiğimiz başka bir alışkanlığımızı daha aklımıza getirelim. örn; diş fıçalamak

Örneklerimiz, ne kadar basit, di mi :)
Şimdi TV izlediğinizi düşleyin, ne hissediyorsunuz? Hislerinizi tutun :) Kendinizi spor yaparken görün.
Sonra, diş fıçalamadan önceki anınız aklınıza gelsin. Nasıl da zorunlu hissediyorsunuz kendinizi? Mecbursunuz bunu yapmaya. Hissedin bunu da. Ve sporu da bu duyguya bağlayın. Spor yapmak zorundasınız.

Bunu 5-6-7 kere, hatta daha da fazla tekrarlayın zihninizde, kazıyın iyice. Otoban yapıyoruz burda :)

Duygusal olarak hazırız artık. Spor ne zaman aklınıza gelse kendinizi bu duygusal durumlara sokun.
Sporu bu şekilde eşleştirin zihninizde: Spor sizin keyif aldığınız, ama erteleyemeyeceğiniz bir aktivite artık.

Bir tutku da olsun bu işte, di mi :) Bu tutku çeksin bizi. Bir yola çıkıyoruz, bizi çeken bir güç olmalı. Cevaplayacağımız soru şu:
Neden spor yapmak istiyorum? Yaptığım zaman sonuç nasıl olur? (Güzel cevaplar) Kendime güvenim artar.

Bir de kaçtığımız bir şeyler olsun, öyle ki geri dönemeyelim bu işten artık. Yola çıktık ya, başladığımız yere geri dönmemek için, arkamıza bile bakmamanız için:
Yapmazsam ne olur? (Ee, cevaplar biraz acıtıcı olsun) Spor yapmak zorundayım, yoksa yerçekimi beni mahveder :)

Ve bir hedef koyun kendinize. Küçük, başa çıkabileceğiniz bir başlangıç: Haftada 3 kere, 10'ar dakika gibi...
Başardık mı? Bravo size!!! Harikasınız. Siz bu işi yaparsınız artık. Şimdiden tebrik ediyorum sizi!!!

sevgiler :)

Not: Yine de olmuyorsa, şu iki soruyu sorun kendinize:
1. Spor yapmamaktan çıkarım ne?
2. Spor yaparsam ne olur? Neden kaçıyorum?

Cevaplar, size yol gösterecektir.